Hallo ik ben Alyssa en bijna 1 jaar oud. Ik ben gezond en wel dankzij een wonder van God. Ondanks dat ik in een stuitligging lag verliep de zwangerschap en de bevalling goed. Totdat de laatste perswee moest komen. Die liet te lang op zich wachten waardoor ik levenloos geboren werd. Ik had geen hartslag en geen ademhaling. De artsen vingen mij snel op en begonnen met reanimeren en deden een kleine operatie in mijn navel. Ik kreeg medicatie en werd volledig beademd.
Mijn ouders zijn allebei christen en begonnen meteen voor mij te bidden tot God. Ze vroegen God mij volledig te genezen maar lieten de keus aan God over. “Vader als het Uw wil is genees haar volledig maar als het Uw wil is dat zij tot U komt neem haar dan.” Zij stelden de pastor van de kerk op de hoogte van de situatie. En hij heeft meteen alle tieners, op de op dat moment gaande tienerrally, gevraagd te bidden voor mij. Ook de andere kerken werd gevraagd mee te bidden.
Na 11 minuten hapte ik voor het eerst zelf naar adem. Heel zwakjes maar het was een begin. Ik moest nog steeds beademt worden. Omdat de artsen bang waren voor ernstige hersenbeschadiging door zuurstoftekort besloten ze mijn lichaam 72 uur te koelen tot
33,5 ˚C. Dit zou de hersen-en orgaan beschadiging kunnen beperken. Dit gebeurde en ik kwam op de IC van het Sophia kinderziekenhuis te liggen. Ook werden er verschillende hersenregistraties gedaan om te kijken of ik geen epileptische aanvallen had.
Mijn ouders konden gelukkig in het kraamhotel terecht en waren heel dichtbij mij. Ze hadden veel verdriet en pijn van de gebeurtenis en voelden zich machteloos toen zij zagen wat ik moest doorstaan. Maar ze voelden zich gerust gesteld door God’s liefde, kracht en troost. God heeft hen door de periode heen gedragen. Ze hadden heel duidelijk de overtuiging dat God de controle over alles had en dat het helemaal goed zou komen. Van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat waren ze bij mij, ze namen zoveel mogelijk de zorg op zich. Heel de dag zochten ze de aanwezigheid van God; ze baden tot Hem, lazen de Bijbel en luisterden naar christelijke liederen. Omdat ze alle tijd aan God en mij wilden besteden vroegen ze familie en vrienden om hen deze tijd zo min mogelijk te storen. Natuurlijk werd iedereen wel zoveel mogelijk op de hoogte gehouden van de situatie. Tijdens een landelijke bidstond werd door alle kerken in Nederland van de Deur voor mij gebeden. Mijn ouders waren erg blij met de steun van hun mede christenen en zijn ze heel dankbaar.
Na de 72 uur koelen werd mijn lichaam langzaam opgewarmd. Daarna ging het eigenlijk heel snel en liet God zijn macht steeds weer zien. Ik mocht nu voor het eerst bij mijn ouders op schoot. 4 dagen na het koelen had ik alleen nog een infuus en maagsonde. Er werd tweemaal, omdat de artsen twijfelden aan de uitslag van de eerste keer, een MRI (hersenscan) gedaan waaruit bleek dat er geen hersenbeschadiging had plaats gevonden, ook al mijn organen leken prima te functioneren.
Mijn ouders zongen veel christelijke liedjes voor mij en daar reageerde ik ook op door mijn ogen open te doen, af en toe leek het zelfs of ik glimlachte. Nu moest ik nog leren drinken, zodat de maagsonde en infuus eruit konden. Uit de fles ging het moeizaam, ik was erg misselijk en spuugde veel, daarom kreeg ik nog veel voeding via de maagsonde. Toen werd ik opeens ziek en kreeg ik hoge koorts. Iedereen was in rep en roer en het geduld van mijn ouders werd flink op de proef gesteld. Gelukkig lieten zij zich niet uit het veld slaan en bleven bidden en God vertouwen op herstel. Dat gebeurde al snel en ik had alleen nog een antibioticakuur om af te maken. De artsen zeiden dat het nog weken zou duren voordat ik volledig zelf zou kunnen drinken. Maar God besloot mij volledig te herstellen en deed nog een wonder. Toen ik eenmaal de kans kreeg om bij mijn moeder te drinken ging het vrijwel vlekkeloos en binnen 1 dag liet ik zien dat ik zelf genoeg kon drinken. Twee dagen later mocht ik mee naar huis, helemaal genezen en hersteld. De artsen stonden verbaasd over het snelle herstel.
Diezelfde dag hadden we een afspraak bij de gynaecologen die bij mijn geboorte aanwezig waren geweest. Ze vertelden dat ze de zuurtegraad in het bloed uit de navelstreng hadden onderzocht en dat er geen sprake geweest is van zuurstoftekort. Ze konden er geen verklaring voor geven omdat ik zeker 10 minuten geen zuurstof gehad had en dat het terug te zien moet zijn in de navelstreng. Ze noemden het een wonder. En het was zeker een wonder, een wonder gedaan door onze Almachtige God.
Ik ben nu 10 maanden en we zijn laatst op controle geweest bij de kinderarts. Het gaat heel goed met mij en volgens de kinderarts loop ik zelfs 3 maanden voor in mijn ontwikkeling op alle vlakken. De kinderarts stond versteld om te zien dat het zo goed gaat en zei dat het misschien wel komt door het 72 uur koelen, dit is namelijk nog een vrij nieuwe methode waar ze nog meer onderzocht naar moeten doen. Hoe dan ook, wij weten dat God mij genezen en glorieus hersteld heeft. Wij willen Hem alle eer en glorie hiervoor geven.
Mijn ouders beseffen ook wel dat het anders had kunnen lopen en dat ik er niet had kunnen zijn. Voor die ouders die wel een kind hebben verloren, wij weten niet waarom de één blijft leven en de ander naar God toegaat, HET allerbelangrijkste is dat God in staat is om Zijn troost te geven en uw pijn en verdriet te dragen. God is in staat om u door alles heen te helpen als u bereid bent om naar Hem uit te strekken. Hij wacht op u en wilt u graag helpen met uw noden.
© 2024 Evangelie Gemeente De Deur Capelle Alexander